Do wyliczenia wskaźnika wykorzystuje się dane o cenach oraz dane o obrocie. Zadaniem wskaźnika jest próba określenia, czy na rynku dochodzi do akumulacji akcji (możliwość wzrostu ceny), czy też dystrybucji akcji (możliwość spadku ceny).
Ceny i linia wskaźnika powinny poruszać się w podobnym kierunku. Poszukiwane są okresy dywergencji między przebiegiem ceny i wskaźnikiem. Mogą one zwiastować zmianę kierunku trendu. Gdy cena rośnie, a linia wskaźnika spada, może to oznaczać fazę dystrybucji, a więc ryzyko spadku ceny. Gdy cena spada, a linia wskaźnika rośnie, może to sugerować akumulację i możliwość wzrostu ceny.
Wskaźnik zmienności. Jest to średnia wartość tzw. rzeczywistego zasięgu cen na sesjach. Bierzemy pod uwagę największy z trzech odcinków:
- maksimum – minimum na sesji,
- poprzednie zamknięcie – Minimum,
- Maksimum – poprzednie zamknięcie.
ATR ma tendencję do wzrostu (rośnie zmienność) w okresach spadków (sytuacje oznaczone literą B) oraz w końcowych fazach trendów wzrostowych (sytuacje oznaczone literą A). Często korzysta się z ATR liczonego z 10 lub 14 sesji.
Nagły wzrost zmienności w ramach trendu wzrostowego może zwiastować jego zakończenie lub przynajmniej korektę (sytuacja oznaczona literą A). Warto wtedy poszukiwać sygnałów potwierdzających na innych wskaźnikach. Inwestorzy wykorzystują również ATR do wyliczania ryzyka i określania wielkości pozycji (większe ATR to większe ryzyko, a więc mniejsza pozycja).
Wskaźnik składa się z dwóch elementów. Pierwszym jest średnia krocząca, wokół której waha się cena. Drugim elementem jest duet dwóch ograniczeń: górnego i dolnego, który wyliczamy jako dwukrotne odchylenie standardowe od średniej. Przyjmuje się tu założenie, że w 95% czasu, cena powinna przebywać między dolnym, a górnym ograniczeniem. Wynika to z ze statystycznej właściwości rozkładu normalnego.
W trakcie konsolidacji wyjście ponad górne ograniczenie wstęgi może być sygnałem zmiany kierunku ruchu na spadkowy (sygnał sprzedaży – strzałka spadkowa czerwona). Wyjście pod dolne ograniczenie może być sygnałem zmiany kierunku na wzrostowy (sygnał kupna – strzałka wzrostowa zielona). Gdy cena porusza się w wyraźnym trendzie, należy reagować jedynie na sygnały zgodne z kierunkiem trendu.
Wskaźnik zalicza się do grupy oscylatorów. Pomaga w określaniu osiągnięcia przez rynek fazy wykupienia lub wyprzedania. Wskaźnik składa się z dwóch elementów. Pierwszym jest średnia krocząca, wokół której waha się cena. Drugim elementem jest duet dwóch ograniczeń: górnego i dolnego, który wyliczamy , jako dwukrotne odchylenie standardowe od średniej. Przyjmuje się tu założenie, że w 95%. czasu cena powinna przebywać między dolnym, a górnym ograniczeniem. Wynika to ze statystycznej właściwości rozkładu normalnego. Zmiany wartości oscylatora pokazują zachowanie ceny względem ograniczeń.
W trakcie konsolidacji wyjście ponad górne ograniczenie oscylatora (poziom 1) może być sygnałem zmiany kierunku ruchu na spadkowy (sygnał sprzedaży). Wyjście pod dolne ograniczenie (poziom 0) może być sygnałem zmiany kierunku na wzrostowy (sygnał kupna). Gdy cena porusza się w wyraźnym trendzie, należy reagować jedynie na sygnały zgodne z kierunkiem trendu.
Wskaźnik CCI wylicza się bazując na tzw. kursie typowym (wylicza się go następująco:
(H+L+C)/3 gdzie: H-maksimum, L-minimum, C-cena zamknięcia) i odchyleniu kursu typowego (TP) od średniej tego kursu w stosunku do części uśrednionego odchylenia w zadanym okresie. Domyślnie dla interwału dziennego stosuje się 14 okresów.
W trakcie konsolidacji wyjście ponad górne ograniczenie oscylatora (poziom 100 lub 200) może oznaczać osiągnięcie fazy wykupienia. Powrót pod górne ograniczenie jest sygnałem sprzedaży (sygnał oznaczono czerwonymi strzałkami). Spadek wskaźnika pod dolne ograniczenie (poziom -100 lub -200) może oznaczać osiągnięcie fazy wyprzedania. Powrót wskaźnika nad dolne ograniczenie traktuje się jako sygnał kupna (sygnały oznaczono zielonymi strzałkami). Taki odczyt zachowania wskaźnika jest zasadny w trakcie konsolidacji. Gdy cena porusza się wyraźnie w określonym kierunku, to wtedy należy reagować tylko na sygnały zgodne z kierunkiem zmiany ceny (w czasie wzrostów ceny tylko na sygnały kupna na wskaźniku).
Innym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwaniem dywergencji (na wykresie takie sytuację zaznaczono liniami). Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład: kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik jest średnią kroczącą cen zamknięcia z zadanego okresu. Średnia jest ważona, przy czym większą wagę przydaje się najnowszym cenom, a mniejszą starszym. Dzięki temu średnia jest bardziej zbliżona do bieżących cen niż prosta (arytmetyczna) średnia krocząca.
Przecięcie od dołu linii wskaźnika przez cenę jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży.
Innym sposobem wykorzystania średnich jest moment przecięcia dwóch średnich. Gdy krótsza (liczona z mniejszej liczby okresów) przebija od dołu dłuższą, to mamy sygnał kupna. Gdy krótsza średnia przebija dłuższą od góry, mamy sygnał sprzedaży. Układ ceny względem średniej określa aktualny kierunek trendu i może służyć jako filtr dla sygnałów płynących z oscylatorów.
Zadaniem wskaźnika jest badanie siły popytu i podaży, co realizuje się poprzez uwzględnienie zarówno cen, jak i obrotu. Wskaźnik oscyluje wokół poziomu zero. Wartości dodatnie sugerują przewagę popytu, a ujemne przewagę podaży.
Przecięcie od dołu poziomu zerowego przez linię wskaźnika jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży. Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży.
Wskaźnik mierzy różnicę między poziomem bieżącej ceny zamknięcia, a poziomem ceny zamknięcia sprzed zadanego okresu. Różnica podawana jest w wartościach bezwzględnych. Wskaźnik ma podobną budowę do wskaźnika ROC, z tym że ten drugi podaje wartości procentowe.
Przecięcie od dołu poziomu zerowego przez linię wskaźnika jest sygnałem kupna (strzałka zielona na wykresie), a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży (strzałka czerwona). Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży. Innym sposobem wykorzystania wskaźnika jest dodanie do niego linii sygnału (średniej ze wskaźnika). Przebicie linii sygnału przez wskaźnik jest wtedy momentem generowania sygnału: przecięcie od dołu to sygnał kupna, a przecięcie od góry to sygnał sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Konstrukcja wskaźnika zbliżona jest do RSI, ale w obliczaniu jego wartości bierze się pod uwagę również obrót. Wskaźnik ma za zadanie mierzyć napływ i odpływ kapitału. Wartości wskaźnika oscylują w przedziale 0-100. Wartości powyżej 80 sygnalizują stan wykupienia, a poniżej 20 stan wyprzedania rynku.
Przecięcie od dołu poziomu 20 przez linię wskaźnika jest sygnałem kupna (strzałki zielone na wykresie), a przecięcie od góry poziomu 80 sygnałem sprzedaży (strzałki czerwone). Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwaniem dywergencji (na wykresie oznaczono te miejsca liniami). Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik oparty o zmiany dwóch średnich wykładniczych. Mierzy odległość między średnią krótszą, a średnią dłuższą. Proponowane parametry to 12 i 26 okresów (domyślnie dni). Wartości wskaźnika oscylują wokół wartości zerowej.
Sygnałem kupna jest wyjście ponad zero, a sygnałem sprzedaży spadek poniżej zera.
Można wykorzystywać linię sygnału, która zwykle jest średnią linii wskaźnika z 9 okresów. Przebicie od dołu linii średniej przez linię wskaźnika uznaje się za sygnał kupna. Istotne jest, by ten sygnał pojawił się w strefie wartości ujemnych. Przebicie linii sygnału od góry przez linię wskaźnika jest sygnałem sprzedaży. Ważne, by pojawił się on w strefie wartości dodatnich.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu. Dywergencji na MACD poszukuje się na histogramie (słupki w środkowej części wykresu wskaźnika obrazujące odległość linii wskaźnika od linii sygnału).
Wskaźnik służy najczęściej do określania momentów zamknięcia otwartej pozycji. W trakcie trendu wzrostowego jego wartość podąża za rosnącą ceną. Znajduje się nieco poniżej ceny i sukcesywnie zmniejsza odległość od niej. W trakcie trendu spadkowego znajduje się nad bieżącą ceną i podąża wraz z jej spadkiem zmniejszając odległość od ceny.
Przebicie poziomu wskaźnika jest sygnałem zamknięcia bieżącej pozycji. W takiej sytuacji wskaźnik ustawia się nad ostatnim lokalnym szczytem lub pod ostatnim lokalnym dołkiem.
Wskaźnik mierzy różnicę między poziomem bieżącej ceny zamknięcia, a poziomem ceny zamknięcia sprzed zadanego okresu. Różnica podawana jest w wartościach procentowych. Wskaźnik ma podobną budowę do wskaźnika Momentum, z tym że ten drugi podaje wartości nominalne.
Przecięcie od dołu poziomu zerowego przez linię wskaźnika jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży. Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna (przykład na wykresie poniżej). W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży. Innym sposobem wykorzystania wskaźnika jest dodanie do niego linii sygnału (średniej ze wskaźnika). Przebicie linii sygnału przez wskaźnik jest wtedy momentem generowania sygnału: przecięcie od dołu to sygnał kupna, a przecięcie od góry to sygnał sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik porównuje ruchy zwyżkujące i zniżkujące cen zamknięcia w danym okresie. Wartości wskaźnika oscylują w przedziale 0-100. Wartości powyżej 70 sygnalizują stan wykupienia, a poniżej 30 stan wyprzedania rynku.
Przecięcie od dołu poziomu 30 przez linię wskaźnika jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry poziomu 70 sygnałem sprzedaży.
Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik jest arytmetyczną średnią kroczącą cen zamknięcia z zadanego okresu. Jest to jeden z najpopularniejszych wskaźników analizy technicznej.
Przecięcie od dołu linii wskaźnika przez cenę jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży.
Innym sposobem wykorzystania średnich jest moment przecięcia dwóch średnich. Gdy krótsza (liczona z mniejszej liczby okresów) przebija od dołu dłuższą, to mamy sygnał kupna. Gdy krótsza średnia przebija dłuższą od góry, mamy sygnał sprzedaży. Układ ceny względem średniej określa aktualny kierunek trendu i może służyć jako filtr dla sygnałów płynących z oscylatorów.
Wskaźnik Billa Williamsa Alligator wykorzystuje trzy wygładzone średnie kroczące: Szczęka, zęby i pysk. Szczęka aligatora to niebieska linia, będąca średnią z 13 okresów. Linia jest wygładzona i przesunięta o 8 okresów do przodu. Zęby aligatora to czerwona linia średniej z 8 okresów. Linia jest wygładzana i przesunięta o 5 okresów. Pysk aligatora to linia zielona. To średnia z 5 okresów i wygładzona i przesunięta o 3 okresy. Zadaniem wskaźnika jest sugestia kierunku trendu.
Przecięcie od dołu linii wskaźnika przez cenę jest sygnałem kupna, a przecięcie od góry sygnałem sprzedaży.
Wskaźnik jest obliczany jako poziom ceny w przedziale od minimum do maksimum ceny z ostatniego (oznaczonego liczbowo) okresu. Wartość wskaźnika waha się w przedziale między 0 (cena bieżąca jest równa minimum badanego okresu), a 100 (cena bieżąca jest maksimum badanego okresu.
Osiągnięcie przez wskaźnik poziomu powyżej 80 oznacza fazę wykupienia, a poziomu poniżej 20 fazę wyprzedania. Przebicie od dołu poziomu 20 jest uznawane za sygnał kupna, a od góry poziomu 80 jako sygnał sprzedaży. Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik jest w swojej konstrukcji podobny do Oscylatora Stochastycznego. Wartość wskaźnika waha się w przedziale między 0, a 100.
Osiągnięcie przez wskaźnik poziomu powyżej 80 oznacza fazę wykupienia, a poziomu poniżej 20 fazę wyprzedania. Przebicie od dołu poziomu 20 jest uznawane za sygnał kupna, a od góry poziomu 80 jako sygnał sprzedaży. Warto by te sygnały były filtrowane przez zachowanie ceny względem średniej kroczącej wyznaczającej kierunek trendu. W sytuacji trendu wzrostowego należałoby reagować jedynie na sygnały kupna. W przypadku trendu spadkowego, tylko na sygnały sprzedaży.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik jest miarą momentum. Wskaźnik oblicza się jako zmianę jednookresową potrójnie wygładzonych średnimi wykładniczymi zmian cen. Gdy wartość wskaźnika jest dodatnia to momentum jest pozytywne, a gdy jest ujemna, to momentum jest negatywne. Oparcie wyliczenia na trzech średnich powoduje, że wskaźnik generuje sygnały opóźnione.
Przebicie od dołu poziomu zerowego jest uznawane za sygnał kupna, a przebicie poziomu zerowego od góry to sygnał sprzedaży. Przy generowaniu sygnałów korzysta się również z linii sygnalnej będącej średnią wskaźnika. Przebicie linii sygnalnej przez wskaźnik od dołu jest sygnałem kupna. Warunkiem jest pojawienie się sygnału w strefie wartości ujemnych. Przebicie linii sygnału przez wskaźnik od góry jest sygnałem sprzedaży, o ile sygnał pojawia się w strefie wartości dodatnich.
Kolejnym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
Wskaźnik składa się z dwóch elementów. Pierwszym jest średnia krocząca, wokół której waha się cena. Drugim elementem jest duet dwóch ograniczeń: górnego i dolnego, który jest wyliczany jako oznaczona w procentach odległość od średniej. Przyjmuje się tu założenie, że większość wahań ceny powinna mieć miejsca wewnątrz koperty. Szczególne znaczenie nabierają momenty jej opuszczenia.
W braku wyraźnego trendu wyjście ponad górne ograniczenie wstęgi może być sygnałem zmiany kierunku ruchu na spadkowy (sygnał sprzedaży – strzałka spadkowa czerwona). Wyjście pod dolne ograniczenie może być sygnałem zmiany kierunku na wzrostowy (sygnał kupna – strzałka wzrostowa zielona). Gdy cena porusza się w wyraźnym trendzie, należy reagować jedynie na sygnały zgodne z kierunkiem trendu.
W przypadku wąskiej konsolidacji wyjście ponad górne ograniczenie może być sygnałem przyspieszenia wzrostu i sygnałem kupna. Wyjście pod dolne ograniczenie może być przyspieszeniem spadków i sygnałem sprzedaży.
Linia wskaźnika to skumulowana wartość obrotu przy czym przy obliczaniu wskaźnika zakłada się, że obrót sesji wzrostowych ma wartość dodatnią, a obrót sesji spadkowych ma wartość ujemną. Zmiany wskaźnika mają wyprzedzać zmiany ceny, gdyż sygnalizują ruch kapitału. Jest on wykorzystywany jako element zespołu wskaźników. Potwierdza sygnały z innych źródeł.
Głównym sposobem wykorzystania wskaźnika jest poszukiwanie dywergencji. Dywergencja to sytuacja, w której przebieg wskaźnika nie potwierdza kierunku zmian cen. Na przykład kolejny dołek ceny nie jest potwierdzony przez kolejny dołek wskaźnika lub kolejny szczyt ceny nie jest potwierdzony przez kolejny szczyt wskaźnika. Pojawienie się dywergencji może zwiastować zmianę kierunku dotychczasowego trendu.
